Mizah edebiyatımızın büyük ustasını ölümünün 70. yılında sevgiyle ve bu portresiyle anıyorum. (8 Mart 1944) Çocuk yaşta mizahı sevmemde büyük payı olan, ortaokul-lise yıllarında tüm kitaplarını keyifle okuduğum Hüseyin Rahmi Gürpınar bu yıl aynı zamanda 150 YAŞINDA... Hüseyin Rahmi'nin ölüm yıldönümü "Dünya Emekçi Kadınlar Günü"ne denk gelir ve pek anımsayan da çıkmaz... Hayatı kadınların arasında geçmiş, kenar mahalle kadınlarının hikayelerini muhteşem bir dille anlatmış, yalnız yaşamış yazarlardandır o da... Ondan nerdeyse 100 yıl sonra aynı ilkokulda okumuştum, Aksaray Mahmudiye ilkokulunda... Aksaray'ın aynı dar sokaklarında büyüdüm... O havayı solumuş son kuşağın yazar-çizeriyim... Bu ülke gerçek değerlerini hep unutur, değersizleri baş tacı yapar, nankördür sonuçta... Unuttuğumuz, pek anımsamadığımız, hatta anmadığımız bu mizah devi, sessizce Heybeliada'da yatıyor. ama mizaha ömrünü koymuş bu garip Cihan yaşadığı sürece onu ve onun gibileri unutmayacak... Onunla ilgili daha önce de pek çok anma yazısı yazdım, inceleme yazısı yazdım, 150. yaşı için de tekrar yazacağım... USTANIN RUHU ŞAD OLSUN... (C.D.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder