BABADAN KALMA
FOTOĞRAFLAR...
11 Aralık 2007 Salı sabahı 78 yaşında yitirdiğim babam Kenan Demirci ile kah çok fırtınalı, kah durgun ama oldukça renkli, heyecanlı, filmaskop bir baba-oğul ilişkimiz oldu... Ondan bana albümler dolusu fotoğraf kaldı. Şu an bunlardan bir kaç tanesini sizlerle paylaşmak istedim...
Babam Kenan Demirci'nin 50'li yılların başlarından kalma bir gençlik pozu...
Annem Sevim Demirci ile babamın en çok sevdiğim fotoğrafları budur... Arkasında "FOTO REKOR-Kemal Kanık-BURDUR" yazan bu fotoğraf 1952 yılından kalma... İstanbul'da evlendikten sonra babamın öğretmenlik görevi için gittiği Burdur'da çekilmiş...
Gençlik yıllarında oldukça ateşli bir öğretmen olan babam, 27 Mayıs destekçisi genç öğretmenlerden biri olmuş... 60'lı yıllarda öğretmenlik yaptığı Adapazarının Karasu ilçesinde, özel ve önemli günlerde kürsüde genellikle konuşan öğretmen o olmuş...
Babam Kenan Demirci, 1963 yılında öğretmenlik yaptığı Adapazarı-Karasu ilçesinde öğrencileriyle...
Babam bir yaşgününde, ailemizin en komik insanı bir başka rahmetli Tıkır Yenge ile... (Bendeki mizahçı genleri Tıkır yengemizden gelmiş olsa gerek. Asıl adı; Şerife olan, "Tıkır Yenge" müthiş şakacı bir insandı. Ondan kalma matrak anıları "Ben Büyüyünce de Çocuk Olucam" adlı çocukluk anıları kitabımda anlatmıştım.)
Babamın 1958 model Ford arabasının önünde 1963'ten kalma bir fotoğrafta piknik anında... Arabaya dayanmış çocuk abim Cengiz Demirci, en solda yengem Nebahat, babam, annem ve tuttuğu ufaklık da bendeniz Cihan Demirci...
Annem Sevim Demirci, bendeniz Cihan Demirci ve babam Kenan Demirci, çocukluğumun en unutulmaz tatillerinden biri olan Erdek tatilinde, kaldığımız Motelay'ın önünde...Yıl: 1971...
Annem Sevim Demirci ve babam Kenan Demirci, 70'lerin başlarında olsa gerek bir nişanda...
Babam hep otoriter, sert, yanına kolay yaklaşılmaz, bazen epeyce aksi bir görüntü çizdi bize ama o görüntüsünün altında böylesine de çocuksu bir insan yatardı hep... 1974 yılının Eylül ayında öğretmen arkadaşlarıyla birlikte çıktığımız unutulmaz bir gezide, Eskişehirdeki bir parktan kalma görüntüde, çocuklar gibi şen bir vaziyette kaydırakta görülüyor...
1976 yılının Eylül sonunda Beyazıt'ta Kapalıçarşı girişinde çekilmiş bir fotoğraf... Aile dostumuz Semahat teyze, annem, babam, Semahat teyzenin kızı Aysun ve o sıralarda ortaokulu yeni bitirmiş olan bendeniz Cihan Demirci...
Bu da babamla-annemin benim evden kalma son pozlarından biri... 2001 yılından... Annemin Alzheimer hastası olduğu o çileli dönemlerimizden...Hayat böylesine boş ve sanal bir şey işte... Şimdi ikisi de yok... "Oğlum terli terli içme o kadar soğuk suyu" diyecek pek kimse kalmadı anlayacağınız çevremde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder