20 Ocak 2010

DİNÇER
AĞABEYİN
ARDINDAN...

Hava buz, dışarda inceden tutmayacak bir kar yağıyor... Gecenin 12'sini geçmiş saat... İçimde bir sıkıntı... Telefon çalıyor... Bu saatte gelen telefonlar tekin değildir bilirim... Elim zor gidiyor... İzmir'den Ercan Günaydın kardeşim arıyor... Sesi donuk... "Dinçer Sezgin'i de kaybettik Cihan" diyor... Bir değer daha gidiyor şu değersiz dünyadan...

Aklıma ilk tanıştığımız 1994 yılının Aralık ayı düşüyor...16 yıl öncesi... Bodrum'da İleri Kitabevinde ortak imza gününde ilk kez biraraya gelmiştim Dinçer ağabeyle... Gerçek bir ağabey oldu hep...İzmir'e ne zaman yolum düşse, onu görmeden, onunla üç beş çift laf etmeden dönmedim... Bana hep yol gösterdi. Mizah anlayışımı çok severdi ama bir eleştirisi vardı. Derdi ki: "Oğlum, kitaplarında çok fazla malzeme var, senin bir kitabından en az 3 kitap çıkar, elindeki malzemeyi böl, böylece daha çok kitap ortaya çıkar, hem bunu neden dediğimi ilerde anlarsın..." O hep böyle dedi ama ben şu malzemeyi bölmeyi bir türlü öğrenemedim... Bodrum'da 16 yıl önce başlayan dostluğumuzda o gün 4 kişiydik biz... Sevgili Gürcan Günaydın geçen yıl Ağustos'ta erkenden gitti... Şimdi ise Dinçer Sezgin... Geriye Aydoğan Yavaşlı ile ben kaldım bu dörtlüden... Hayat acımasız... Dinler dışı bir insan olduğum için her ölüm sonrası şuna üzülürüm hep... Neye üzüldüğümü anlatmak için zamanında şu kısacık Cihan Demirci şiirini bile yazdım:

ANLAMA ŞİİRİ

Hep birşeyleri anlamaya çalışarak

Yaşayan insan

Oysa an gelecek

Öldüğünü bile

Anlayamayacaksın...

O zaman

Boşver be

Bazı şeyleri de

Yaşarken anlama!

Cihan Demirci (2004)

-------------------------------

GÜLE GÜLE SEVGİLİ DİNÇER AĞABEY... SENİ GENE SENİNLE YANİ BİR DİNÇER SEZGİN DÖRTLÜĞÜYLE UĞURLUYORUM...

...

Yüreğinde çok bildik bir hüzün

Gecede nihavent bir yalnızlık

Örtmüş kentin üstünü

Ezan kokan bir karanlık

...

Hiç yorum yok: