Arkasında annem Sevim Demirci'nin yazısı var bu fotoğrafın... "EYLÜL 1985" yazıyor... Bir yandan Güldürü Üretim Merkezinde yani GÜM'de çalıştığım, bir yandan da Mimar Sinan Üniversitesi Sinema-Televizyon bölümüne başladığım zamanlar... Annemle ben... Erenköy'de artık tarih olan dairemizde sıradan bir sabah kahvaltısı anı...Kardeşim ne büyük gözlükler takmışız biz o zamanlar. Şimdi komik geliyor bana. Koskoca çerçeveler. O günlerden bu yana iyi olan tek şey gözlük çerçevelerinin epeyce küçülmesi mi yoksa?.. Sahi, 47 yaşa merdiven dayadığın şu günlerde bu kadar vahim mi durum ey Damların hüzünlü Mizahçısı?.. Çok sevdiğim bir fotoğraf... Yüzümüzde umut var en azından... Çok erken yitirdiğim canım annemin o güzelim bakışları...Her zamanki gibi bir yandan gazete okuyup, bir yandan kahvaltısını yapan ben... 1985 yılı...Benim için önemlidir... İlk kitabımı binbir güçlükle de olsa çıkarmışım o yılın Mart ayında... Yaşım henüz 22... Türk Mizahının çok büyük ustalarıyla çalışıyorum o yaşta, darbe olalı 5 yıl geçmiş ama ülke bu kadar boktan ve umutsuz bir vaka değil henüz... Arkada kanaryalarımızdan birinin kafesi gözüküyor... Yumurtam rafadan... Annem de yanımda... Gözlük çerçevem yüzümden büyük, güzel günler be kardeşim güzel günler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder