Sevgili dostlar... Zaten pek bir hayrını göremediğim 2009 denen şu kıldan tüyden yıl giderayak gene yatağa düşürdü Damdaki Mizahçınızı... Gerçi 2000'li yılların daha öncekileri de benim için çok farklı değildi. İkibinler geldi, sırtımıza binen iki olunca çöktük mü ne?... Bakalım tek haneliler bitiyor, çift haneliler başlıyor, değişen n'olacak?.. Neyse ki gribim çocukluktan beri süregelen halis-mulis yüzde yüz YERLİ bir gripti... Malum "yerli grip" olmak bile lüks hale geldi bu ülkede... Ne de olsa ülkede "yerli" olan herhangi bir şey kalmadı... Dediğim gibi, damlarda hoyratça dolanırken gene bünyeye dikkat etmedik ve yıl sonuna hasta girdik... Bir haftaya yakın bir süredir hasta yatarken gene de boş durmadım epeydir yapmam gereken bir temizliği yaptım, eski fotoğrafları elden geçirdim... Şimdi "Geçmiş Zaman Olur ki, Damdaki Cihan Değer" denilecek bir kaç fotoğrafla gelin epeyce geçmişe, çocukluk yıllarıma gidelim şu yıl sonunda...
Cihan, ilk kız arkadaşıyla fazla yürümeyecek olan ilişkisinde... Kız oyuncak olduğu için zaten yürüyemiyordu laf aramızda... Adapazarı Karasu'da çekilmiş 1963 tarihli bir fotoğraf...
Cihan Çengelköy tepelerinde ağabeyi Cengiz ile, sanki bir filmden kare gibi gelir bu fotoğraf bana...
Cihan'ın mikrofonu eline aldığı ilk fotoğraf bu olabilir mi?.. Aksaray Mahmudiye İkokulundan 1970'lerden kalma bir fotoğraf...
Bu da 1971 yılından... İlkokulun sahnesinde bir 23 Nisan töreni anı... En solda mandolin çalar gibi gözüken bendeniz Cihan... Yanımda sıralanan sınıf arkadaşlarım; Ayşe, Hasan (Şimdilerde Facebook'ta bulduk birbirimizi), Şişko Mehmet (Okul müdürümüz Kamil beyin oğluydu) akerdeon'da Adnan Bakkal, Alper ve Mahir...
Erken yaşta yitirmenin üzüntüsünü içimden atamadığım sevgili annem Sevim Demirci ile 1971 yılının 23 Nisan töreninde Antep yöresi folklor kıyafetiyle bendeniz Cihan Demirci... İstanbul 'da Aksaray Mahmudiue İlkokulunun bahçesi burası... Bu okulun 100. yıl mezunu olmuştum 1973'te... Heeeey gidi İstanbul ne güzeldin o yıllarda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder