Sevgili dostlar, "DAMDAKİ MİZAHÇI"nız Mart ayının sonlarını damlarda geçiremiyor, bunda hem kedilerin hem de giderek artan okul etkinliklerinin payı var... "Kütüphaneler Haftası" nedeniyle okullarımızdaki kültürü ve kitabı anımsama, yazarın farkına varma günleri devam ediyor... 29 Mart Perşembe sabahı da, Say Yayınları'nın organizasyonuyla soluğu Göztepe'deki Anakent Koleji'nde aldım... Okulun şirin salonunu dolduran ilköğretim öğrencisi arkadaşlara mizah, kitap ve televizyon ağırlıklı bir söyleşi gerçekleştirdim. Yıllardır görmediğim eski arkadaşım Taylan Bartu'nun oğlu Derin ile, yıllar önce çok genç yaşta yitirdiğimiz karikatürcü Tamer Ocak'ın yeğeni de güzel bir tesadüf eseri bu söyleşiyi izleyen öğrenciler arasındaydı. Sonrasında bu etkinliğin de mimarı olan, okulun kütüphanesinden de sorumlu 42 yıllık Türkçe öğretmeni Semra Kuzucu ile keyifli bir sohbet yaptık. Nasreddin Hoca'nın memleketi Akşehir'de öğretmenlik yaptığı yılları ve Akşehir'i konuştuk uzun uzun... Aynı şekilde Türkçe öğretmeni Salih Çakır'la da epeyce sohbet etme fırsatımız oldu. Müdüre hanımı ziyaret ettik. Kitap standında kitap imzaladık.
Ancak gittiğim pek çok okulda dikkatimi çeken ve insanın içini acıtan bir durum var ki söylemeden geçemeyeceğim. Yaşları epeyce genç olan öğretmenlerimiz her nedense yazarların yanına yaklaşmaktan bile kaçınır haldeler... Hep uzaktan bakıyorlar size. Onlarla pek konuşamıyor, pek tanışamıyoruz... Konuşup sohbet edebildiklerimiz, daldan dala derin bir muhabbete girebildiklerimiz hep deneyimli, eski öğretmenler oluyor. Bu durum hangi okula gitseniz üç aşağı beş yukarı pek değişmiyor. İnsan "Ne varsa eskilerde var" cümlesine sığınmak istemese de, o cümle gelip tokat gibi yüzünüze çarpıyor gittiğiniz her okulda...Katledilmiş bir kuşağın içinden gelen taze öğretmenlerin ne yazık ki sadece pasosu değil posası da alınmış bir durumda şu biçare ülkemizde...
Anakent Kolejindeki söyleşide benim çektiğim fotoğraf...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder